ای باران ... ببار

ای ابر ها که از پشت بام خانه ما سریع میگذرید

بایستید و قطره ی شفا بخشتان را بر دهان شهر و مردمان شهر من بریزید

شاید التهاب دنیا پرستیشان کمی آرام شود

آری کمی باران بر شهر من هدیه بده.

دلتنگت ،من

تو روز و روزگار من

بی تو روزهای شادی نیست.

تو دنیای منی 

اما به دنیا اعتمادی نیست...

بهار می آید

صدای رفتن می آید

ولی هنوز

زمستان شهر من بی رغبت به بهار

بنام تنها

باز گشته ام

باز گشته ام باز از ندانسته هایم بنویسم

باز به هوای دل خود بنویسم

باز از هوس هایم بنویسم

باز بنویسم از ...